Onderstaande artikel heb ik op cio.nl gevonden, het geeft het relaas van Al Sacco, een smartwatch gebruiker.
Smartwatches worden langzaam populairder. Dat heeft gevolgen, want ze brengen een nieuw type digitale afleiding met zich mee die de gemiddelde attentiespanne van een gebruiker nog meer onder druk zet en de kans op hufterigheid vergroot.
Mijn favoriete eigenschap van mijn smartwatch is dat ik niet langer 5334 keer mijn telefoon uit een zak hoef te toveren om notificaties te bekijken – 4133 keer zijn die er niet of compleet nutteloos. Nu kan ik sneller checken of ze er zijn en of ze interessant zijn door op mijn horloge te kijken. Ook kan ik hier kiezen welke apps ik in mijn notificaties wil laten zien, zodat ik er iets minder te zien kan krijgen.
Maar mijn smartwatch heeft een naar trekje van mij blootgelegd waarvan ik niet wist dat ik zo was. Ook al ben ik er nu compleet bewust van, nog steeds voel ik me er wel schuldig over. Mijn smartwatch heeft me namelijk in een hufterige klojo veranderd. En daar ben ik niet de enige in. Ik vrees dat het probleem net zo groot wordt als met de huidige smartphone zombies overal.
Het gevaar schuilt in de manier en het moment waarop je notificaties op je pols checkt. Als je bijvoorbeeld in een vergadering zit en je baas spreekt, kijk je waarschijnlijk niet naar de klok om de tijd te controleren terwijl hij jou aankijkt – dat doe je niet, tenzij je een boerenlul bent. Als je dat wel doet, doe je het overkomen alsof je verveeld bent of dat wat de spreker zegt je tijd en aandacht niet waard is.
Maar het feit wil dat de smartwatch ook een kleine klok is. Veel mensen zien het verschil niet tussen jouw exemplaar en een Seiko (of een Rolex, als je geluk hebt) en denken dat je gewoon even de tijd checkt, in plaats van een notificatie. Uiteraard is het minstens zo onbeschoft om een notificatie te lezen gedurende een afspraak, conversatie of diner als het is om herhaaldelijk de tijd te controleren. Om deze reden ga je ook niet op je telefoon zitten, tenzij je natuurlijk een lompe klojo bent.
Het probleem met smartwatches is dat ze trillen of vibreren en dat je aandacht daardoor snel naar je pols gaat, ongeacht wat voor notificatie het is. Zelfs al ben je jezelf daar niet bewust van. Het is eenvoudig de boodschap te vergeten die je uitzendt door constant naar je digitale berichten te kijken. Feit is dat de grote meerderheid van ‘normale mensen’ (lees: non-tech geeks) heeft nog nooit een smartwatch gebruikt, dus zij zien je automatisch als een onbeschofte hond.
Nog maar vijftien jaar geleden was het volstrekt abnormaal om naar een mobiele telefoon te kijken tijdens het wandelen, eten, autorijden, praten, lezen of anderszins communiceren met een mens. Nu is het normaal en we denken er niet meer bij na als er van die onbeholpen lomperiken zijn die in hun tunnelvisie op de stoep doormarcheren en bijna tegen ons aan botsen met de blik op de smartphone gericht.
Het smartwatchfenomeen kan net zo goed ooit geaccepteerd worden als digitale afleiding en eigenlijk beangstigt mij dat idee een beetje. Dus let erop als je wilt. Leer op zijn minst de ‘Stoor mij niet’ functies kennen op je telefoon en smartwatch, zodat je in formele situaties niet naar die notificaties gaat gluren. Ga niet de onbeschaafde lijpkikker uithangen.
Bron: cio.nl
